G3 Satriani - Petrucci - Roth

G3, Oosterpoort Groningen

Mijn inspirators samen op 1 avond optreden! Het is alweer een tijdje geleden dat ik Joe Satriani en John Petrucci heb zien spelen dus het werd hoog tijd om samen met Stefanie richting Groningen te rijden.

De avond werd opgewarmd door Uli Jon Roth. De Duitse gitarist die bekend staat als de gitarist bij de Scorpions

(Vanaf 1973) en tot '85 bij Elektric sun. Uli speelde niet op z'n best voor mijn gevoel. Regelmatig stond zijn gitaar vals (of mijn oren stonden verkeerd afgesteld) en kreeg ik de indruk dat hij ook nog wel eens in een verkeerde toonsoort bezig was. Kortom, nee voor mij persoonlijk was dit gewoon niet best met alle respect, want op deze leeftijd live on stage spelen verdiend altijd respect.

Na een uur hoorde wij "This is tonight's metal portion" \m/ !! John Petrucci, mijn prog held on stage! Zijn set-up stond bijna aan de rand van het podium waar wij tegenaan stonden om alles goed te kunnen zien, maar vooral om de beleving te voelen, want achterin staan heeft nooit onze voorkeur. Wat een sound mensen! Ik zeg het wel vaker, leuk al die Kemper's en dat soort Amps of dat iedereen met oortjes in zijn eigen wereld staat te spelen. Er gaat niks boven real Amps on stage en alles zelf regelen!

Wat een geweldige sound en vooral gitaarspel! Loop zuiver, alles hoorbaar, en spelen zoals het op het album is ingespeeld. Het is serieus eng goed en dat is makkelijk te verklaren. Jarenlang intensief spelen en met structuur oefenen. Een uur lang voor aanvang van het concert toonladders, arpeggio's en je rechterhand-techniek oefenen en opwarmen. Iedereen die Petrucci volgt herkent dit denk ik wel. John moest zelf ook regelmatig lachen om de hoeveelheid noten. Nu zijn er legio gitaristen die veel noten spelen, maar het is maar net hóé je ze speelt. Het uur vloog voorbij en kwam er een einde aan een show hoe het moet.

Het toetje van de avond? Joe Satriani. Uiteraard met zonnebril, coole looks en een dikke Ibanez gitaar.

Volgens mij is 'Crushing Day' waar het allemaal mee begon voor mij nadat ik mijn eerste blues solo's speelde en uiteraard wat solo's van bands die iedereen wel kent. Maar een solo van Satriani moest je verdienen bij je leraar. Daar kwam mijn inspirator on-stage. Wat een plezier straalt hij na al die jaren nog steeds uit zeg! Met mooie Ibanez gitaren was het een uur puur genieten. Het ene geweldige nummer na de andere kwam voorbij en ook dit uur was voor mij veel te kort.

Na 3 uur gitaarmuziek kwam er dan ook nog een toegift en dat was Hendrix, Rainbow en Zeppelin met alle 3 de gitaristen on stage. Iedereen kent het concept wel waarbij iedereen de tijd krijgt om een solo rondje te maken.

Kortom, een show van dik 3,5 uur waarbij het bijna elke moment smullen was geblazen. Een top avond dus en blij dat we richting Groningen zijn geweest.

Toch nog een punt om mijzelf zorgen om te maken? De leeftijd van de bezoekers. Ik kreeg de indruk dat het gemiddelde rond de 50 lag en daar maak ik mij wel zorgen om. Waar zijn toch al die jonge muzikanten die met elkaar muziek maken? Met name dan de nieuwe lichting gitaristen. Een avond als dit zou toch wel verplicht lesstof moeten zijn...

Als je in ieder geval Joe en John onder de loop neemt zou dit meer dan inspiratie voor iedereen moeten zijn...