20 jaar Church of Ra (Amenra)

Zaterdag 28 September was het zover. Het 20 jarig jubileum van Amenra in de Paradiso Amsterdam.

De naam van de Kortrijkse (België) post-metalband verbindt het Bijbelse Amen met de Egyptische god Ra en staat voor de visie van de muzikanten op moraal en leven. Verwacht dus geen doorsnee avond en al helemaal geen jolige grappen als bij iets tegenstrijdigs als Steel Panther...

20 Jaar is in elk geval wel iets om meer dan trots op te zijn, zeker als je je verdiept hebt in deze beweging.

Toevalligerwijs hebben wij via de Heavy Show van Carolijn Westendorp (Kink.nl) kaartjes gewonnen en stonden wij op de gastenlijst voor de zaterdag! Het hele weekend staat in het teken van de band & Church of Ra, een collectief van gelijkgestemden die opgericht is door de band. Mede dankzij het Prinsbernard Cultuur fonds zijn er dan ook diverse tentoonstellingen en exposities van kunstenaars die dezelfde thema's uitbeelden. Er zijn interactieve praatgroepen een brunch met de band over hoe het weekend is verlopen, en kleine optredens, Poëzie of wat voor vorm van kunst dan ook met, voor en door gelijkgestemde.

Vanavond zijn er 6 muzikale sets te bezoeken in Paradiso. Ik zou nu eigenlijk ook deze andere bands uitlichten maar voor deze keer wil ik zeggen " Check zelf deze bands eens en laat mij weten hoe jij dit ervaren hebt:

Lingua Ignota, Alcest, Year of the Cobra, Bossk, Treha Sektori.

Tegen 22:10 werd het donker in de zaal en kwamen de visuals tot leven in de poptempel van Amsterdam. Het was er bloedheet, maar bij de eerste tonen van Children of the eye kreeg volgens mij iedereen torenhoog kippenvel. Amenra raakt je tot in al je haarvaten. Het was goed hoorbaar met de eerste kreten van Colin dat dit een ijzingwekkende avond zou worden. Er was geen tijd voor nutteloze zaken, iedereen was 100% focus en werd meegezogen in het verhaal van de band, waarbij iedereen zijn eigen angsten, pijn en verdriet erin kan leggen. Wat een muur van geluid weet Amenra toch elke keer weer te produceren. Van 1 peertje met de zanger op fluister toon, tot volume op 110 met stroboscopen en de hele band stampend waarbij de zaal loom aan het headbangen is met handen in de lucht. Alsof de hell vanuit de aarde precies is neergestreken in Amsterdam, Paradiso.

Razoreater, A solitary rain etc. Nummers die je raken en waarbij de hele zaal het zelfde doet. Headbangen en 110% beleving. Net zoals afgelopen donderdag bij Deafheaven, bijna geen telefoons of andere zaken waarbij je misschien gestoord kunt worden, maar focus naar de band toe. Er werd zelfs matig geklapt. Of het door de pure angst en verdriet was, of omdat het zelfs een beetje ongepast was; het merendeel had zijn ogen dicht in elk geval en was helemaal niet bezig met uitbundig applaudisseren. Yep, deze muziek komt uit je tenen en wil je je ervaren zoals het zou moeten! Zelfs de zanger blijft het meerendeel van het concert achterstevoren staan en wanneer hij zich dan wel omdraait is dit ook uit blijk van respect naar het publiek toe. Hij steekt dan ook 1 keer vol emotie zijn arm met hand in kraaienpoot houding omhoog naar de bovenste 2 ringen. Het is subtiel, maar toch helder dan hij trots is op wat zij allen bereikt hebben afgelopen 20 jaar. Een vriend van ons merkte zelfs één flauwe glimlach. Terecht!

Met Diaken als afsluiter is het dan toch echt gedaan met deze zweepslagen aan je oren en ogen. Iedereen moet echt bijkomen van deze zielenknijpende muziek die meer dan een uur geduurd heeft. Deze band raakt meer mensen dan de gemiddelde metalfan. Ik zou iedereen aanraden om deze band is te gaan volgen en verder kijken en luisteren dan de muziek zelf. Bekijk vooral de youtube video's eens, om meer beleving te kijken.